Zostało tu po Tobie kilka słów, wciąż odbijają się od ścian

Jakby je wygrywano z nut - ich rytm jest ciągle taki sam.

Zostało ostatnie spojrzenie, które rzuciłeś w progu

Gdy wychodziłeś bezszelestnie nie wygłaszając epilogu.

Wiele tu zostawiłeś pytań, zabrałeś odpowiedzi,

I zapomniałeś chyba wtedy co dalej mnie uprzedzić.

Zabrałeś wiele więcej zostawiając tak mało,

A później wziąłeś pewność, że to się w ogóle stało.

Zabrałeś coś bardzo ważnego co miało istnieć wiecznie,

I teraz muszę to odzyskać, i walczę bezskutecznie.

Gdy zamykałeś drzwi za sobą to nie widziałeś pewnie,

Że krok za Tobą było coś, co Cię goniło niepotrzebnie.

I nigdy nie wróciło, wiem, że Ty też tego nie masz

Więc dziś gdzie jeszcze szukać, mogę już tylko mniemać.

I siebie też zgubiłam w tym zamieszaniu całym

Długo nie mogłam znaleźć a drogi się zwężały.

Już jestem tam gdzie było niedawno moje miejsce,

Lecz teraz to jest pomnik poświęcony tej klęsce.