Szukamy półślepi, pół-pewni czego,

Błądzimy ciągle, nie wiedząc dlaczego;

Topimy się w rzekach, które wylewamy,

We własnych armiach będąc całkiem sami.

Odnajdując prawdę zdobywamy kłamstwa,

Odwiązując pętlę, czując, że czas nastał

Wiążemy swe serce, krępujemy dłonie,

Wciąż gasimy coś, co działa gdy płonie.

Chcąc odbić od brzegu szukamy przystani,

Znaleźć się daleko - nie przekraczać granic,

Na kompromis każemy iść własnym marzeniom,

Ujmujemy im piękno zlewając z przestrzenią.

Standardów szukamy dla swojej utopii

By najmniejszą mrzonkę w standardach utopić,

Boimy się szczęścia choć wciąż go szukamy.

Chcemy stać na moście jednak czuć, jak pływamy.